Aργός θάνατος

Ένας αργός θάνατος που κάθε μέρα όλο και πιο πολύ σου αδειάζει τα σωθικά
σου,ο αέρας που αναπνέεις τελειώνει σιγά σιγά,η ψυχή σου φεύγει από εσένα
αργά αργά και εσύ αργοσβήνεις επειδή αγάπησες,επειδή πίστεψες,επειδή
ένιωσες,επειδή εμπιστευτικές..

Νιώθεις ότι δεν έχεις φωνή,νομίζεις ότι φωνάζεις και ότι δεν σε ακούει κανεις,δεν
υπάρχει κανεις να σε βοηθήσει,είσαι μονη με τον ζωντανό εφιάλτη,τρέχεις σε
ένα τούνελ όπου δεν βλέπεις πουθενά φως,δεν υπάρχει ούτε μια σκάλα ώστε να
την ανεβείς ώστε να ανασάνεις καθαρό αέρα,δεν υπάρχει τίποτα ώστε να
κρατήσεις,όλα είναι τόσο μαύρα που σε φοβίζουν,κλαις αλλα δεν έχεις αλλα
δάκρυα,τα δάκρυα σου τώρα είναι κόκκινα,φωνάζεις αλλα δεν ακούγεσαι,η φωνή
σου είναι βουβή,τρέχεις αλλα δεν κανεις βήμα...

Το μονο που πρέπει να κανεις είναι να απλώσεις το χέρι σου,και εγώ θα είμαι
εκεί,δεν θα ρωτήσω τίποτα,δεν θα πω τίποτα,θα σκουπίσω τα κόκκινα δάκρυα
σου,θα σου δώσω την ανάσα μου,θα σου δώσω το χέρι μου και θα σε τραβήξω
εκεί ακριβώς που σου αξίζει!!