20 Ιαν 2013

Ο λύκος

Μια νύχτα έτρεξα σαν την τρελή μακριά από τον κόσμο
γεμάτη απογοητεύσει και θλίψη.

Από παιδί αναζητώ μια ζεστασιά και λίγη στοργή.

Μικρές σταγόνες της βροχής προσπαθούν να με ζεστάνον
και να μην με αφήσουν μοναχη.
Ξαφνικά τα χείλη μου βγάζουν μια κραυγή,γεμάτη πόνο
και θλίψη πολύ,τότε ο ουρανός ανοίγει στα δυο και
 η κραυγή του ακούγεται σε όλη τη γη.
Η νύχτα αρχίζει και γίνετε σκληρή και οι σταγόνες της
βροχής με πονούν βαθιά μέσα στην ψυχή.
Μια ανάσα δυνατή μου αποσπάει την πρόσχωση,δυο ματια
μπλε με κοιτούν επίμονα λες και μου μιλούν.
Είναι όμορφος,είναι λευκός και στέκεται σαν βράχος
δυνατός,ξάφνου βγάζει μια κραυγή και εγώ φοβήθηκα
παρα πολύ,λύγισαν τα  πόδια μου και βρέθηκα στο χώμα
εκείνος με κοίτα και προς το μέρος μου τραβα.
Τα γόνατα μου κρατάω σφιχτά μα όχι από φόβο αλλα από
μοναξιά,εκείνος έρχεται σιγά και στα γόνατα μου ακουμπά
Η γούνα του είναι υγρή μα η ανάσα του η πιο ζεστη
!!!