Δεν σε αφήνω..κενό

Μια όμορφη ηλιόλουστη μέρα,μια ομορφιά απλωμένη παντού σε κάθε τι άψυχο
και ενψυχο..

Μια υπεροχη μυρωδιά από ανθισμένες αμυγδαλιές..
Η πρασιναδα στολισμένη από μικρές πινελιές χρωμάτων,παπαρούνες
- ζουμπούλια - μαργαρίτες πολύχρωμες,και όμορφα χαμομηλακια..

Μια ψυχή τόσο ήρεμη,τόσο αληθινή,μια ψυχή που νιώθει όλα τα υπέροχα
πράγματα της φύσης να έχουν στολίσει όλο της το είναι..

Ενα χερι βοηθησε στην δημιουργία αυτή,ένα χέρι που το οποιο όσο το
πλησιάζεις το αγαπάς περισσότερο,το εμπιστεύεσαι,το λατρεύεις,το εκτιμάς..
Θέλεις να κρατιέσαι συνεχεια από επάνω του για να νιώσεις την σιγουριά που
σου δίνει..

Κράτησε με μην με αφήνεις


Δυο ψυχές που η μια συμπληρώνει την άλλη..μονο με μια ματια λένε τα
πάντα..μονο με έναν ήχο ακούνε πολλά..μονο με μια αγκαλιά νιώθουν την
ευτυχία να χορεύει γύρο τους,η ηρεμία να είναι η καλύτερη τους οδηγός..η
εμπιστοσύνη να σπάει και να γκρεμίζει κάθε εμπόδιο η αληθινή αγάπη να
στολίζει τις ψυχές των ψυχών τους!

Σ'αγαπώΣ'αγαπώ
Ένας άνθρωπος να συμπληρώνει το κάθε κομμάτι της ψυχή σου,της καρδια
σου του μυαλού σου.
Το άλλο σου μισό,το είναι σου..
Όλη σου η ζωή,η ανάσα σου,το φως σου,ο χτύπος της καρδια σου,όλη η
ύπαρξη σου, ο παράδεισος σου!

Μοιράζεσαι τα πάντα,τον πόνο σου,το δάκρυ σου,την ανησυχία σου,τον
προβληματισμό σου,τα όνειρα σου,τους στόχους σούτης ελπίδες
σου,μοιράζεσαι τη κάθε στιγμή της ζωή σου!

Ξαφνικά σύννεφα κατάμαυρα σκεπάζουν τον ήλιο,η μυρωδιά της βροχής
έρχεται όλο και πιο κοντά και εσύ φοβάσαι,κανεις τα πάντα να ανατρέψεις
ακόμα και την δουλειά της φύσης,δεν θες να βρέξει,δεν θες να χάσεις τον
ήλιο,δεν θες να χάσεις αυτό που έχεις..

Αυτά τα μαύρα σύννεφα τρέχουν πιο γρήγορα από ποτε,λες και έρχονται να
σου πάρουν την ψυχή..


Αστραπές ακούγονται παντού,τόσο δυνατές,λες και θα σου σπάσουν τα
τύμπανα,οι σταγόνες της βροχής πέφτουν επάνω σου και σε πονάνε,σε
κάνουν να νιώθεις τον πόνο βαθιά μέσα σου,αρχίζεις σιγά σιγά και δεν
νιώθεις τον εαυτό σου,χάνεις το φως σου,χάνεις την ηρεμία σου,χάνεσαι
κανε κάτι,η γη ξαφνικά ανοίγει στα δυο λες και θέλει να σε καταπιεί και εσύ
τρέχεις για να σωθείς,πέφτεις και χτυπάς - πρόσεχε..μα που είναι το χέρι που
πάντα σε κρατούσε? προσπαθείς μέσα στην θυμωμένη και σκληρή βροχή να
το βρείς, αλλα δεν βλέπεις, το ξέχασες?
Φωνάζεις μα δεν σε ακούει,πονάς και δεν είναι εκεί,το κλάμα σου έχει
δημιουργήσει μεγαλύτερη λίμνη και από την βροχή,μα που είναι,που πήγε..?

Μήπως εσύ δεν τον πρόσεξες όσο έπρεπε και έπαθε κακό?Μήπως να
γυρίσεις πίσω να τον βοηθήσεις?Μήπως τον έχασες για πάντα?

Κραυγές πόνου,θυμου,λύπης,απελπισίας,ακούγονται σε όλο το σύμπαν..

Η γη άνοιξε στα δυο,στη απένατι πλευρά αισθάνεσαι την ύπαρξη του και
φωνάζεις το όνομα σου,τρέχει σχεδόν κοντά σου,απλώνει το χέρι του,σε
κρατάει πιο δυνατά από ποτε,σου φωνάζει..
-Είσαι η ζωή μουυυυυυ!
-και εσύ η δικη μουυυυ!
-Μην με αφήηηηησεις!
-Δεν μπορώωωω,το χέρι μου έχει τεντωθεί και η γη συνεχίζει να
χωρίζεται,προσπαθώωωωω να κρατηθώ από το χέρι σου..
-Μην με αφήσεις,Σαγαπώωωω!
-Αν δεν σε αφήσω θα πέσω στο κενό,και εγώ Σαγαπώωωω!
-Μην με αφήσεις σε παρακαλώ!
-Δεν σε αφήνω..κενό!