~ Mεθυσμένη ~

 

Πως κατέκτησες το μυαλό μου τόσο απλά...

Δυο λέξεις σου,ένα βλέμμα σου με έκαναν να
 σου αφεθώ...

Να σου αφεθώ έτσι απλά,δίχως φραγμούς.

Ένιωσα σαν μια πλαστελίνη στα χερια σου,και εσύ με πολύ αγάπη και φροντίδα
 άρχισες να με πλάθεις,τα δυνατά δυναμικά σου χερια έχουν αφήσει σημάδια στο κορμί 
μου,σημάδια που με κάνουν ευάλωτη στην 
σκέψη σου,ένιωσα τα άκρα τον δαχτύλων σου 
σε όλο μου το είναι.

Μέθυσα από την εικόνα σου ,μέθυσα από το 
άγγιγμα σου,μέθυσα από την προσωπικότητα
 σου,μέθυσα από τα φιλια σου.

Νιώθω ακόμη μεθυσμένη και γοητευμένη!

~ Όλα ξεθωριάζουν ~

Η σκέψη μου γεμάτη από εσένα! 
              
Αναπολώ την μορφή σου,αναπολώ την φωνή   σου.                                 
Σφηνωμένη του πόθου σου η κραυγή μέσα  στο μυαλό μου.     

Ο καιρός περνάει,ο χρόνος κυλάει...            

Όλα ξεθωριάζουν.Όλα φεύγουν μακριά και  εγώ εδώ, προσπαθώντας να σου κάνω συντροφια.     
                                         
Με λίγες λέξεις - με λίγες μνήμες που έχουν απομείνει
προσπαθώ να  σε έχω,να σε προσέχω,να σε φροντίζω
να σε νοιάζομαι.

Χαρά μου η χαρά σου,πόνος μου ο πόνος σου,
λύπη μου η λύπη σου,αδυναμία μου η αδυναμία σου.

Απόσταση μου η απόσταση σου!